και όλα φένονται μικρά από 'κει.Εγκεφαλική αποχή συνεπάγεται την ασταθή συνοχή και όλοι γύρω μου φένονται
αμέτοχοι σαν να ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ υπό την ανοχή του χημικού πυρετού του πανικού που προκαλεί
υπό την αποβολή.Λίγο λίγο κουμπώνομαι έτοιμος να ξεφύγω ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ κάθε φορά που τα μάτια μου ανοίγω
είπα θα φύγω,είπα θα μείνω είπα κομμένα τα χάπια από 'δω και μπρός φούντα ΜΟΝΟ ΘΑ ΠΙΝΩ μα ακόμη πίνω ψυχό-χώρια
ΤΑ ΤΣΙΡΟΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΚΟ ,φρίμπες απο στόκο εφόσον δε βγαίνω νιώθω να'μαι κάπως σα του Αγγέλακα το τρένο
σωπαίνω κυλόντας σνιφάρω ζαπρέ μονολογώντας όντας μόνος.
Και όμως με κάνει να νιώθω τόσο χαλαρός,τόσο καθαρός,τόσο σένιος ΤΗΣ ΡΟΥΧΛΑΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟΣ
μόνο σε τέσσερις τοίχους φωνάζω το όνομα της ΕΙΝΑΙ ΗΤΤΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΤΣΙΤΑ
Άνασαινω κάπως αργά ίσως είναι αργά μπλέκω πάλι με αυτά τα σκατά μπλέκω με τη Χ Η Μ Ε Ι Α .
που κάνει το κόσμο να μοιάζει ταινία και τα πάντα κυλάνε με ευκολία γίνομαι ΛΕΙΑ
με θυτή τον ίδιο μου τον ευατό ΑΦΟΥ ΚΟΥΜΠΩΘΩ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΡΕΛΑΘΩ προσπαθώ ζωντανός να κρατηθώ
μέσα απο ταχυπαλμίες,φοβίες,οπτασίες,περίπλοκα συναισθήματα και ερωτικές επιθυμίες
ΧΗΜΕΙΕΣ...και καθώς θα βλέπω τα δόντια μου να πέφτουνε στο πάτωμα...το δέρμα μου να λιώνει...ίσως καταφέρω
να γίνω και εγώ στο τέλος ένας ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΝΕΚΡΟΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου